Zenuwen en slapeloze nachten. Als je zo bent, is dit lastig te veranderen en moet je dit willen veranderen? Wat als je gewoon zo bent, dat je slechter slaapt omdat je zenuwachtig bent, nachten lang kan piekeren over alles en nog wat. Zenuwen kunnen wel anders worden in de loop der jaren, daar weet ik alles van.
Kinderen en zenuwen
Toen de jongens klein waren, waren de zenuwen vooral op de groei en ontwikkeling gericht. Vanaf dat ze gingen lopen, kwamen de zenuwen over ‘weglopen’. Ik durfde ze geen moment uit het oog te verliezen want stel je voor. Een dagje pretpark of anders vond ik altijd een hele onderneming. Dit is dan ook een van de redenen dat ik bijvoorbeeld nooit mee ga op schoolreisje.
De zenuwen worden anders
De jongens worden ouder en de ‘zenuwen’ worden anders. Het loslaten is al een beetje voorbij, ze kunnen nu even een momentje alleen blijven of alleen buitenspelen. Daar heb ik de zenuwen niet meer voor. Maar waar voor dan wel. Spreekbeurten, tien minuten gesprekken en eigenlijk alles wat nog komen gaat.
Waarom ik niet mee ga met schoolreisjes
Zijn de gewone uitjes op school, nog wel eens lastig te vullen met ouders die mee willen. Op schoolreisje willen veel ouders altijd wel mee. Ik zelf niet. Ikwil overal mee naar toen en bij helpen, behalve met schoolreisje. Ik vind een pretpark met mijn eigen twee jongens al lastig, laat staan met een groep van 5-6 kinderen. En dan zijn het ook nog een niet mijn eigen kinderen. Schoolreisjes laat ik dus altijd graag aan mij voorbij gaan.
Lees ook: Is mee gaan met schoolreisje iets voor jou?
De zenuwen voor het beoordelen
Pas geleden had ik weer een tien minuten gesprekken. De jongens doen het goed op school en ze hebben allebei hartstikke goede en lieve juffen. Toch geeft dat tien minuten gesprek me altijd een beetje de zenuwen. Was ik vroeger zenuwachtig wanneer mijn moeder op gesprek ging. Merk ik die zenuwen nu nog. Ik weet nog dat ik altijd in bed lag te wachten, tot mijn moeder thuis kwam. Ze kwam dan altijd op mijn bed zitten en vertelde wat er was gezegd. Mijn moeder is een heel positief persoon en ik kan me eigenlijk herinneren dat ze altijd heel positief was na de gesprekken.
Als moeder beoordeeld worden
Nu moet ik zelf naar die gesprekken en alhoewel ik weet dat de jongens het prima doen, vind ik het toch altijd een zenuwachtig gebeuren. Ik denk dat dit gebeurt omdat ik als moeder toch ook beoordeeld word. En dat ik daarom altijd die zenuwen een beetje hebt. Er gaat gesproken worden over je kind en dus indirect over mij als moeder. Ik probeer deze zenuwen die ik heb, niet aan mijn kinderen te laten zien. Ik hoop namelijk dat ze deze eigenschap niet van mij hebben overgenomen. En zelfverzekerder door het leven kunnen gaan.
Ook de kinderen hebben dit gevoel
Toch merk ik dat de jongens ook wel wat van zenuwen kennen al ben ik blij te zien dat het heel anders gaat dan bij mij vroeger. Ze staan absoluut sterker in hu schoenen dan ik vroeger. De oudste heeft over een paar weken een spreekbeurt en maakt zich nu zorgen over het ‘ de klas in kijken’ tijdens de spreekbeurt. We hebben al afgesproken samen goed te gaan oefenen voor zijn spreekbeurt en ik hoop hem hiermee met een gerust gevoel de klas in te laten gaan.
Aard van het beestje
Nou ben ik zo als ik ben en dat ik me snel zenuwachtig maak, dat staat vast. Ik leer echt om me losser op te stellen, maar soms komen en gaan deze zenuwen en dat hoort ook gewoon bij mij, net als de slapeloze nachten. Ik merk dat de jongens hier zelf niet veel last van hebben en hoop dat dit zo blijft, al zijn zenuwen af en toe natuurlijk helemaal niet verkeerd.
foto pixabay
4 reacties
Absoluut, zo sta ik er ook steeds meer in. Niemand zegt dat het moederschap makkelijk is 😉
Ik heb al veel bijgeleerd op vlak van zenuwen, gelukkig.
Maar het is mijn aard ook wel wat!
dat aard van het beestje he, je veranderd het zo moeilijk.
herkenbaar hoor!