Te vaak twijfelen of je het allemaal wel goed doe. Schuldgevoelens houden je bezig, vooral omdat je ziet en merkt dat je kinderen veranderd in zijn of haar gedrag. Je kan je hier erg veel zorgen om maken, maar het kan je ook sterken in je doen en laten.
Pure waarheid is hard
Het is lastig om kind te zijn, laten we wel zijn. Er wordt veel van je verwacht en niet elk kind kan hier even goed tegen. Je kan dit merken aan kinderen, dat ze slechter slapen, slechter concentreren maar misschien ook wel wat brutaler zijn. En hier komt consequent zijn bij kijken. Consequent zijn en je schuldgevoelens niet de overhand geven.
Consequent zijn en blijven
Kinderen voelen aan, wanneer je schuldgevoelens hebt, wanneer je moeite hebt met opvoeden of met het groeien van je kinderen. Kinderen kunnen hard zijn en hier moet je stevig bij in je schoenen staan. Want kan jij je kinderen af en toe iets weigeren, zonder schuldgevoelens te hebben?
Schuldgevoelens hebben
Kijkend naar mijn eigen situatie heb ik veel gehad aan een gesprek die ik ooit heb gehad met een pedagogisch medewerkster, mijn schuldgevoelens naar mijn zoon toe en mijn gedrag terug gaan terug naar de eerste weken van zijn leventje. Hij werd de dag na zijn geboorte opgenomen in het ziekenhuis en ik mocht niet bij hem blijven. Achteraf gezien had ik voet bij stuk moeten houden en me op de kraamafdeling moeten laten opnemen, maar achteraf kijk je een koe in zijn….juist! Ik was net kraamvrouw en had alleen maar tranen, geen overredingskracht. Vervolgens lag hij de eerste 4 weken van zijn leventje drie keer in het ziekenhuis. Elke keer liet ik hem daar ’s avonds achter.
Lees ook: Wat schuldgevoelens met je kunnen doen
De situatie herhaalde zich
Deze zelfde opnames en ellende had ik ook meegemaakt met de oudste. Toen bleef ik wel slapen. Hier ben ik achteraf compleet aan onder door gegaan. Vandaar dat ik de tweede keer dacht dat ik er goed aan deed om niet te blijven. Fout! De schuldgevoelens die ik hier aan over heb gehouden speelt me nu – zes jaar later- nog parten. En verklaart mijn niet consequent zijn. Ik heb hem al eens ‘geweigerd’, dat wil ik nu niet weer doen.
Veranderen
Dit gevoel is niet goed, maar het niet consequent zijn ook niet en dan moet er iets veranderen in gedrag. Dus geen schuldgevoelens meer. Consequent worden in belonen maar ook weigeren en leren voet bij stuk te houden. Ook al weiger ik af en toe iets, ze zullen toch wel van me blijven houden. Misschien zullen ze nog wel meer van me gaan houden, omdat duidelijkheid en regels juist voor hen heel belangrijk zijn.
Natuurlijk speelt er meer
Natuurlijk zit er nog veel meer achter mijn schuldgevoelens, dan alleen maar het feit dat ik mijn zoon elke avond achter liet in het ziekenhuis. Mijn depressief na zijn geboorte. Ons bewust kiezen voor een tweede kindje, terwijl we wisten dat ook hij ziek zou zijn. Het hier niet goed op voorbereid zijn. Nu twee chronische zieke kinderen hebben, die hier altijd last van blijven houden. Het lukt me nog niet om hier openhartig over te schrijven. Misschien komt dat ook nog eens. In ieder geval schijnt de zon gelukkig al weer heel lang in mijn hoofd en in mijn hart. Nu bewust mijn ‘schuldgevoelens ‘ aan pakken, geeft me kracht om ook al het andere te kunnen verwerken.
Tenslotte heb ik twee heerlijke kinderen, die ondanks de zorg, een heel fijn leven hebben. Ik zou geen leven zonder hun kunnen bedenken!
Lees ook: Wanneer kinderen groter worden wordt het echt makkelijker.
foto pixabay
10 reacties
Nee joh, je hebt je kind echt niet verpest! Weet dat er veel zijn die (een periode) het ‘randje’ opzoeken. Wij hebben (bij de oudste) rond die tijd een aantal groepsgesprekken gedaan op school, een soort van ‘opvoed-cursus’. Het stelde niet zoveel voor, al was het wel fijn om te zien dat het bij andere ouders óók niet allemaal rozengeur en maneschijn is. En na een tijdje liet (vooral ik) niet meer over me heen lopen…
En betreft het schuldgevoel, dat kan ik me goed voorstellen. Onze jongste heeft extra zorg nodig, waardoor je toch altijd bezorgder bent, merk nu dat hij ook dingen uitprobeert, en aan mij (weer) om consequent te blijven.
Maar dat valt niet altijd mee… 😉
toi toi toi, komt vast goed.
Lief! Wat goed dat jullie herkenning zagen bij de ‘opvoed-cursus’. Ik denk ook wel eens ‘ik had dit veel eerder moeten bespreken’ was voor mij ook veel beter geweest.
Wat heb je het mooi opgeschreven, recht uit je hart. Jij verdient een compliment! Natuurlijk had je achteraf andere keuzes willen maken maar dat wist je toen nog niet. En misschien als je anders had gekozen had je daar nu weer schuldig over gevoeld, je hoeft daar geen spijt van te hebben. En kinderen, dat zijn net kleine draakjes die precies aanvoelen hoe ze hun zin kunnen krijgen. Ik weet zeker door de nieuwe weg die je inslaat dat je bengeltje weer een engeltje wordt.
Lief! Zeker zijn het kleine draakjes en ik heb ook echt het idee dat we nu al een grote stap hebben gezet, naar verbetering.
Absoluut herkenbaar hoor! Die meiden proberen hier ook alles uit. Ik ben wel consequent, maar misschien ook te, koppig misschien. Lig vaak in de klins met de oudste (9) moeilijke leeftijd, zelfde karakter misschien? Consequent zijn is dus ook niet alles, eerder een balans in zien te vinden..Pff opvoeden vind ik best moeilijk. ..
Echt he! Opvoeden is hartstikke lastig, wat dat aangaat word je ook zo in het diepe gegooid en moet je het maar gewoon doen!
Wat een dapper blog zeg!
Ik vind je wat hard voor jezelf. Wellicht dat je soms wat verwarring creëert bij je kids, maar vooral ben je er voor ze óf had je dat dolgraag willen zijn.
Misschien is het een idee om eens met iemand te praten over de heftigste perioden? Dat hoeft echt niet meteen een ingewikkeld psychologisch proces te zijn hoor. Iets van een meedenkende coach of gewoon iemand die je vertrouwt? Even de tijd nemen ervoor.
En dan als laatst: inconsequent is ook consequent toch?
Dankje wel! Ik denk zeker dat je gelijk hebt en ik er eens met iemand over moet praten. Het altijd maar opkroppen helpt ook niet echt. Ik merk al wat het met me doet, om het op te schrijven, dat is al fijn.
Het valt ook allemaal niet mee als moeder! Je hebt te maken met gevoelens en allerlei onderstromen. Maar als je je daarvan bewust bent, kom je al een heel eind.
Dat is zeker zo! Ik ben eigenlijk ook ‘blij’ dat dit gebeurde, want nu kan ik/ kunnen wij er aan gaan werken.