Laat ik als eerst zeggen dat ik zo ontzettend blij ben dat de jongens beide een sport hebben gevonden waar ze zich helemaal thuis voelen. Jaren lang deden ze aan voetballen, maar de laatste tijd begonnen ze steeds vaker aan te geven, dat ze dit toch niet leuk meer vonden. Vlak voor de zomervakantie stopte ze met voetbal en vonden een nieuwe sport; Atletiek. Een paar weken geleden hadden ze hun eerste wedstrijd.
Voetbalwedstrijden
Natuurlijk hebben ze met voetballen al zoveel wedstrijden gespeeld, toch was dit anders dan hun eerste atletiek wedstrijd. Bij voetbal doe je het samen. Bij atletiek is het veel meer op het individuele gericht. De onderdelen waren nieuw en sommige nog maar weinig op getraind.
Niet zo een wedstrijd mentaliteit
De jongens hebben niet zo een hele erge wedstrijd mentaliteit. Bij het voetballen was dit al duidelijk. Het willen winnen gen ontbrak hier. Wonnen ze, dan waren ze blij, maar verloren ze, dan deed dit ze eigenlijk weinig. Vreemd, want met spelletjes willen ze altijd winnen. Ik was heel benieuwd hoe de eerste atletiek wedstrijd zou worden. Zouden ze meer winnaars mentaliteit hebben omdat ze nu ‘individueel’ sporten?
Veelzijdige sport
Toen bleek dat ze atletiek een hele leuks sport vonden, was ik blij. Niet alleen omdat ik zelf ruim twintig jaar aan atletiek deed. Ik vind het vooral zo fijn dat het zo een veelzijdige sport is. Alle spieren worden gebruikt en ben  je minder goed op het ene onderdeel dan kan je dir compenseren op het andere onderdeel.
Lees ook: Waarom sporten zo gezond is voor kinderen.
Hoogspringen
De eerste wedstrijd van de jongens was de clubkampioenschappen. Fijn, want dan sport je eigenlijk alleen met je eigen team en zo voor de eerste wedstrijd is dat wel prettig. De oudste deed de meerkamp kogelstoten, hoogspringen, 60 meter en 600 meter. Hoogspringen had hij nog maar een keer getraind, dus dit vond hij super spannend. de jongste deed verspringen, bal werpen, 40 meter en 600 meter.
Trotse ouders die genoten
Ik vond het wel even wat hoor, een echt smelt moment was het wel even die zondag in Oktober. Het was allemaal erg wennen, denk aan het startschot bij de sprint, de aanloop bij het hoogspringen of het werpen van een bal. Omdat ze bij de onderdelen drie pogingen hadden, zag ik dat ze per keer wel probeerde om verder te komen, zou die mentaliteit van willen winnen of verbeteren er dan toch in zitten? De prestaties waren misschien nog niet groots ( alhoewel, de jongste werd 4de op de 600 meter), liep de jongens de eerste keer sprint dwars over alle banen heen ( ze mochten nog even over, toen bleef hij wel in zijn baan). Ze vonden het super leuk en ik? Ik was super trots op mijn kleine atleten.
Alles over sport en spel. Vind je hier
Nu komt het winterseizoen er aan en beginnen de cross wedstrijden. Ze hebben al aangegeven ook hier aan mee te willen doen. Ik ben benieuwd! Ik ben in ieder geval heel blij dat ze hun sport gevonden hebben.
Lees ook: Hoera hij heeft zijn A!
foto’s lodiblogt
35 reacties
Ik heb geen kinderen, maar weet dat ik zelf vrij actief was en altijd meedeed aan de scholen veldloop en volleybal wedstrijden.
Wat leuk, ik deed ook altijd mee met de lopen van school.
Wat leuk om te lezen zeg! Ik kan me goed voorstellen dat je dan toch even smelt!
nou zeker!
Mooi als je kind een sport vind waar het enthausiast van wordt. Mijn jongste zoon vind sporten verschrikkelijk. Erg jammer. Mijn oudste zwemt al jaren. En is nu bezig voor zijn 11de diploma. Na jaren karateles wilde hij het ineens niet meer. Nu mag hij op free runnen. Iets wat hij al een tijdje wilt. Ik hou mijn hart vast. Hij is nogal een klungel. Maar goed dit is wat hij wilt. Ben benieuwd hou hij het uiteindelijk gaat vinden.
Jeetje zeg al 11 diploma’s, respect! Lastig als ze zoekende zijn, gelukkig mag je vaak wel even een paar keer oefenen.
Zo leuk, ik vind dat ook echt een smelt moment! Mijn dochter haat verliezen, maar doet niet alles om te winnen, ook weer wat
Och jee dat is ook weer wat ja! lastig he!
Ik snap best dat je trots bent en het is altijd fijn als ze een sport erg leuk vinden, het scheelt best een hoop als ze gemotiveerd zijn!
nou dat zeker hoor, dat is heel belangrijk.
Mooi om te lezen! Mijn zoon zit ook op atletiek na sporten als voetbal/judo beoefend te hebben. Ik vind de sfeer bij atletiek super! Begrijpelijk dat je trots bent. Een voldaan gevoel!
Ah wat leuk om te lezen. Ik ben ook erg blij met hun keuze.
Ik heb geen kinderen dus weet niet hoe dat gevoel zou zijn. de beste stuurlui staan aan wal hé haha
haha dat zeker!
Wat gaaf! ! Dat kan me voorstellen da je trots bent. Smelt
dank je 🙂
Mijn kinderen hebben de verplichte zwemlessen gedaan en zijn daarna gestopt met sporten. Maar ze fietsen een takkeneind naar school dus aan beweging komen ze wel.
Nou dat is ook sporten hoor!
Ik moet bekennen dat ik teamsporten ook niet heb aangemoedigd bij mijn kinderen…
Ik heb het zelf ook nooit gedaan en vind individueel ook prima. Tenslotte trainen ze ook in een grotere groep.
Mijn zoon was helemaal geen teamsporter en ik heb dat fijn zo gelaten. Ieder mag zien wat hij is ( en het bespaarde mij dat verschrikkelijke verplichte langs de kant staan) Maar atletiek heeft hij een aantal jaren met plezier gedaan
Hier precies zo, teamsport was prima, maar ze presteerde weinig, nu doen ze het alleen en doen ze leuk mee.
Wat tof zeg! Hoewel ik zelf geen kids heb kan ik mij goed voorstellen dat je dan supertrots bent 🙂
🙂 nou zeker!
Leuk! Ben benieuwd wat mijn jongens als ze wat groter zijn voor sport kiezen…
Spannend en leuk he!
wat leuk beschreven. In alles wat je kinderen doen ( sport,school, eerste stapjes) smelt je toch helemaal weg en ben je trots tegelijk
dank je! Ja er zij zoveel smelt momenten, heerlijk toch!
Zulke momenten zijn echt momenten waar bij je denkt. Mijn kinderen worden zo snel groot. Ik heb daar soms best moeite mee.
Nou ik ook hoor! Het gaat zo snel.
Dankje, Ja dat trotse gevoel he!
Lastig soms he! Misschien maar gewoon proberen en zien wat bevalt.
Ja gave sport he!
Je zult dan vast heel trots zijn! Leuk dat je dezelfde sport deed als je kids.
Zo gaaf he!