Het gebeurt wel vaker dat dat ik een boek in een weekend uit lees. Maar met zoveel tranen in mijn ogen, dat gebeurd niet vaak. Het boek Florian is niet voorbij, raakte me. Niet omdat het herkenbaar is, maar je voelt de angst, hoop en wanhoop van de schrijfster.
Het verlies van een kind
Zelf volgde ik Mirjam Louwen-van Bekkum niet op twitter, maar ik zag vaak haar berichten voorbij komen. Toen ik in een tweet de woorden ziekte van Hirschsprung zag, werd ik hier meteen naar toe getrokken. Mijn kinderen hebben de ziekte van Hirschsprung en dan ben je al snel geneigd te willen weten wat een ander hier over schrijft. In de tweets van Mirjam las ik dat haar man en zei, ouders waren van vier kinderen, waaronder een tweeling. Het jongetje van deze tweeling, Florian, was geboren met het Down Syndroom, had een open ductus en de ziekte van Hirschsprung. Op een gegeven moment las ik ook dat Florian overleden was. Toen ik pas geleden een persbericht kreeg over het boek, wilde ik het verhaal lezen, het verhaal van Florian is niet voorbij.
Florian is niet voorbij
Wat als je enkele jaren na de geboorte van twee gezonde kinderen ineens een tweeling krijgt? Als blijkt dat een van de twee het Syndroom van Down heeft? Wat als hij plotseling erg ziek wordt? Als hij Overlijdt? Wat als je plotseling een uitvaart moet regelen? Wat als je opeens een rouwende moeder bent?
Het overkwam Mirjam Louwen-Van Bekkum (35). In Florian is niet voorbij schrijft ze over het jaar 2018, waarin ze haar zoontje Florian in de armen mag sluiten, maar ook weer los moet laten. In Florian is niet voorbij is Mirjam openhartig over haar verdriet en schuldgevoelens, over de lieve maar vaak ook schokkende reacties van buitenstaanders, over hoe haar jonge kinderen omgaan met de dood van hun broertje en over hoe Florian toch een mooie en eervolle plek krijgt binnen haar gezin.
Een boek die je doet nadenken
Eigenlijk begint de zwangerschap van Mirjam al met obstakels, ze is ontzettend ziek tijdens de zwangerschap en maakt een val van een trap. Na de vreugde van de geboorte van de tweeling, komen ze al snel in een draaimolen van emoties terecht. Wat Mirjam, haar man en kinderen mee maken is ontzettend zwaar en doordat ze samen zo sterk zijn, redden ze het.
Kleine puntjes van herkenning
Soms zijn er kleine flarden in het boek die ik herken, al herken ik de pijn en de angsten natuurlijk totaal niet en is mijn situatie niets vergeleken wat zij meemaken. Toch is juist die kleine dingen die ik herken, die me in tranen brengen tijdens het lezen. De schuldgevoelens naar haar andere kinderen als zij bij haar zoontje in het ziekenhuis is. Het meteen na de geboorte je bed uit moeten omdat je kindje in het ziekenhuis ligt. Elke dag naar het ziekenhuis rijden, met je net bevallen lichaam. De Hirschsprung. De onmacht, het spoelen. Dit spoelen is trouwens niet over na de operatie, zoals aangegeven in het boek. Ook na de operatie zijn er vele kinderen en volwassenen met Hirschsprung die hun hele leven moeten blijven spoelen.
De onmacht van Mirjam
De onmacht die Mirjam beschrijft, maar ook het moment van overlijden van Florian en de uitvaart die dan geregeld moet worden. Zijn ontzettend aangrijpend. Mirjam zet een immens verdriet om in een hoopvolle toekomst en natuurlijk is het verdriet nooit voorbij. Wel beschrijft ze hoe ze hier mee omgaan, maar ook hoe mensen kunnen reageren. Toen na de geboorte van Florian, maar ook nu, hoe zij en haar gezin omgaan met het verlies en het verdriet. Hier schrok ik misschien wel het meeste van. De reacties van mensen. Ook nu nog op het feit dat Mirjam een boek heeft geschreven.
Ik durf niet te zeggen, voor wie dit boek een echte aanrader is. Is het voor moeders met kinderen met Down, moeders die dingen herkennen of juist niet. Dat weet ik niet, dat moet men zelf inschatten. In ieder geval is het een boek geschreven door een moeder en schrijfster, die alles over heeft voor haar kinderen en die laat zien hoe je verdriet om kunt zetten in een hoopvolle toekomst.
Je kan Mirjam volgen op haar blog Zonnetje Florian
Benieuwd geworden naar Florian is niet voorbij? Hier koop je dit boek
Lees ook: 4 tips voor het kiezen van een uitvaartcentrum.
foto’s lodiblogt
8 reacties
Ik kan me je tranen wel voorstellen. Lijkt me een heel erg heftig boek. Zo’n onmenselijk groot verdriet, als je je kind verliest. Mooi dat ze erover heeft geschreven.
heftig boek dus 😉 wel mooi dat ze er over geschreven heeft. ik lees zelf niet omdat ik er geen geduld voor heb dus ik skip deze even verder 😉
Het lijkt me een indrukwekkend boek, over mijn grootste schrik: een kind moeten verliezen… Ik denk dat ik het daarom nu even niet ga lezen. Uit zelfbescherming.
Lijkt me een heftig maar tegelijkertijd ook een leerzaam boek. Bedankt voor de tip.
Lijkt me een heftig boek! Ik kan ook emotioneel worden van zulke dingen terwijl het niet eens dichtbij komt bij mij, hele mooie review!
Wat moet die vrouw een verschrikkelijk heftige tijd achter de rug hebben… ik kan het me bijna niet voorstellen. Mooi dat ze een boek heeft geschreven, ter herkenning en hopelijk ook een beetje ter verwerking.
Wauw dit klinkt als een heel heftig verhaal. Mooi dat ze het in een boek kunnen opschrijven.
Wat een sneu verhaal zeg. Fijn dat ze erover schrijft om zo ook andere een hart onder de riem te steken.